အက္ဒမန္ ကၽြန္းသိုု႕ ေရာက္ခဲ့စဥ္က

သမီး နဲနဲ ၾကီးလာေတာ့ က်မတိုု႕ရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က သမီးနဲ႕ကမၻာကိုု တူတူလည္ၾကည့္ခ်င္တယ္ ။ ဒီႏွစ္က စျပီး ျမန္မာျပည္ကိုုသြားေနတာေတြ ရပ္ျပီး တျခားနိုုင္ငံေတြဘက္ကိုု စူးစမ္း ေမးျမန္းရွာေဖြမွဳေတြ လုုပ္ရင္း တခ်ိန္က ျမန္မာျပည္ အႏွံ႕ ေလွ်ာက္လည္ဘူးတာကိုု သတိရမိတယ္ ။

 ျမန္မာျပည္က ရွဳခင္းေရေျမေတာေတာင္ေတြ ၊ နယ္ဘက္ သဘာဝေလးေတြဟာ တျခားနုုိင္ငံထက္မနိမ့္ဘူး လိုု႕ စဥ္းစားေနမိတယ္ ။ ငယ္ငယ္တုုန္းက ရိုုးရိုုးကင္မရာ နဲ႕ ရိုုက္ခဲ့တဲ့ ဓာတ္ပံုုေတြ အရမ္းမ်ားခဲ့ျပီး ဘယ္ထားမွန္း မသိေတာ့ဘူး ။ ဓာတ္ပံုုေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ လွလွ မ်က္ေစ့ နဲ႕ ျမင္ရတာ ကိုုယ္တိုုင္သြားခဲ့ရတဲ့ အရသာကိုု မမီဘူး ။ 

တခ်ိ ဳ႕ေနရာေလးေတြရဲ႕ အလွအပေတြ ခုုထိလွေနတုုန္းပဲလား ပ်က္စီးကုုန္ျပီလားမသိေတာ့ဘူး ။ ေရာက္ဘူးသမွ် ေနရာေတြထဲမွာ မေန႕ကသြားထားသလိုု စြဲထင္က်န္ခဲ့တဲ့ ေဒသေလးေတြ ရွိတယ္ ။ ခုုထိလဲ ျပန္သြားခ်င္ေသးတယ္ ။ တခ်ိန္တုုန္းကမ်ားဆိုု အညိဳေရာင္နယ္ေျမေတာင္ မခ်န္ ရေအာင္ လည္ပတ္ခဲ့ၾကတာ ။ 

ခရီးလမ္းပန္း မတြင္တာေတြ တည္းခိုုစရာ အဆင္မေျပတာေတြ လံုုျခံဳေရး မေကာင္းတာေတြ အားလံုုး အဆင္ေျပသြားရင္ ျမန္မာျပည္သားေတြကိုု အရင္ ျပည္တြင္းခရီးသြားဘိုု႕ တိုုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ ။ ျမန္မာျပည္ဟာ အလြန္လွပတဲ့ ေနရာ တခုုပါ ။ 

စာၾကည့္တိုုက္ေတြေရာက္ရင္လဲ ျမန္မာ ဆိုုတဲ့ စာအုုပ္ေတြ ရွိတဲ့ ဘက္ကိုု သည္းသည္းမည္းမည္းရွာ ၾကည့္မိတယ္ ။ ဘယ္သူမွ မသိတဲ့ က်မရဲ႕ အစြဲေပါ့ ။ 

၁၉၉၆ ခုႏွစ္ ၉၇ ခုုႏွစ္ ေတြဟာ ခရီးေတြ ေတာက္ေလွ်ာက္ထြက္ခဲ့တာ ျမန္မာျပည္ေတာင္ဘက္စြန္း good hope အငူကေန ေျမာက္ဘက္ အင္းေတာ္ၾကီး အိုုင္အထိ ပါပဲ ။ ခ်င္း ရခိုုင္ ကယား ျပည္နယ္ေတြေတာ့ မပါဘူး ။ ကားတစီးနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ နဲ႕ တူတူ သြားခဲ့ၾကတာ ဒီတပတ္ ျပန္ေရာက္ ေနာက္တပတ္ ျပန္ထြက္တဲ့ အထိ ခရီးသြားျခင္းမွာ စြဲလမ္းခဲ့ၾကတယ္ ။ 

၉၇ ခုုႏွစ္ ဆိုုေတာ့ ျပန္တြက္ၾကည့္ရင္ ႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ျပည့္ဘိုု႕ ၃ႏွစ္ပဲ လိုုေတာ့တာေပါ့ ။ ငယ္တုုန္းကေတာ့ အလုုပ္အားတာနဲ႕ ခရီးထြက္ဘိုု႕ပဲ သိတယ္ ။ ပင္ပန္းတယ္ဆိုုတာလဲ နားမလည္ဘူး ။ ေၾကာက္လဲ မေၾကာက္တတ္ဘူး ။ ကားထဲမွာ ဆီမက်န္ေတာ့ရင္ ဘယ္လိုုေနရာမွာ ျဖည့္ရမယ္ ဆိုုတာလဲ သိတယ္ ။ ျမိဳ႕ႏွစ္ျမိဳ႕ ၾကားက လမ္းလည္ေခါင္မွာ ကားပ်က္ရင္ နီးစပ္ရာ ေနရာက ဝပ္ေရွာ့ကိုုလဲ လိုုက္ရွာတတ္တယ္ ။ ေတြ႕တဲ့ ဆိုုင္ကယ္ေနာက္က လိုုက္ျပီး ဝပ္ေရွာ့ ဆရာလဲ လိုုက္ရွာဘူးတယ္ ။ အဲတုုန္းက ေခတ္က ေကာင္းေသးတယ္ ။ ခုုလိုု ဆိုုရင္ေတာ့ မသြားရဲေတာ့ဘူး ။

အိမ္ကလူနဲ႕ က်မနဲ႕ လက္မထပ္ခင္ သူ႕အလုုပ္ရွိတဲ့ ျမိတ္ကိုု သြားရင္း တနသၤာရီတိုုင္း ေကာ့ေသာင္းျမိဳ႕ကေန ေမာ္ေတာ္ဘုုတ္နဲ႕ သြားခဲ့ရတဲ့ အက္ဒမန္ ကၽြန္းေလးဆီသြားခဲ့ဘူးတယ္ ။ 

အဲဒီအခ်ိန္တုုန္းက ကုုန္တင္ကုုန္ခ် ေမွာင္ခိုုေတြ အလုုပ္အရမ္းျဖစ္တဲ့ ဘိတ္(ျမိတ္) သေဘၤာဆိပ္

ရန္ကုုန္ကေန ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႕ ျမိတ္အထိ သြားရပါတယ္ ။ ျမိတ္မွာ အလုုပ္ကိစၥေတြ ျပီးေျမာက္ေတာ့ ။ ခ်က္ခ်င္းပဲ အတူပါလာတဲ့ တပည့္ေလးကဇက္ဆိပ္ကိုု လိုုက္ပိုု႕ျပီး ေမာ္ေတာ္ဘုုတ္လက္မွတ္ဝယ္ျပီး တနၤသာရီတိုုင္း ျမိတ္ကၽြန္းစုုကိုု ျဖတ္လိုု႕ ေကာ့ေသာင္းျမိဳ႕ ကိုု ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္ ။ ျမိတ္ကေနေကာ့ေသာင္းကိုု သြားဘိုု႕ ပင္လယ္ၾကီးကိုု ျဖတ္ရမယ္ဆိုုေတာ့ အရမ္းေၾကာက္မိတယ္ ။ ဘာျဖစ္လိုု႕ ကားနဲ႕ မသြားတာလဲ ဆိုုေတာ့ ကားက အခ်ိန္တိုုင္း မရွိဘူး ။ ၾကာလဲ ၾကာတယ္ ။ အဲဒီတုုန္းက ေမာ္ေတာ္ဘုုတ္စီးရမွာေၾကာက္ေပမယ့္ တကယ္ မေမ့နိုုင္တဲ့ ရွဳခင္းေတြကေတာ့ ေမာ္ေတာ္ဘုုတ္ေပၚကေန ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ျမိတ္ကၽြန္းစုုရဲ႕ အလွပါပဲ ။ 

စိမ္းျပာေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ ပင္လယ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ကၽြန္းလံုုးတံုုးေလးေတြ စုုစုုေပါင္း ၈၀၀ ေက်ာ္တယ္ ။ ေမာ္ေတာ္ဘုုတ္ေဘးကေနလိုုက္လာတဲ့ ကၽြန္းေလးေတြ တခုုျပီး တခုု ။ လွလြန္းလိုု႕ ခ်ာခ်ာလည္ေအာင္ လိုုက္ၾကည့္ရင္း မၾကည့္နိုုင္ေတာ့တဲ့ အထိမူးလာတယ္ ။ တခ်ိဳ႕ ကၽြန္းေတြကလဲ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ ရွိသလိုု တခ်ိဳ႕ကၽြန္းေတြက်ေတာ့ သဲျဖဴျဖဴေလးေတြက ေဘာင္ခတ္ထားတယ္ ။ 

 ေမာ္ေတာ္ဘုုတ္ေလး အခုုလံုုးမွာလဲ နိုုင္ငံျခားသားေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ။ ဘာျဖစ္လိုု႕မ်ား လွပတဲ့ ေနရာ တခုုဆိုုရင္ ျပည္တြင္းကလူေတြ မသိေသးမေရာက္ေသးပဲ သူတိုု႕က ေရာက္ေနရတာလဲ လုုိ႕ေတာင္ ေစာေၾကာမိေသးတယ္ ။

စိမ္းလဲ့ေတာက္ပေနတဲ့ ေရရဲ႕ အေရာင္ရယ္ ကၽြန္းေတြရဲ႕ အစိမ္းေရာင္ရယ္က မတူဘူး ။ အရမ္းလွတယ္ ။ ထိုုင္းနိုုင္ငံ ဖူးခက္ လွသလိုု လွတာထင္ပါတယ္ ။ ေရေျမျခင္းနီးစပ္ေတာ့ ပထဝီသဘာဝျခင္းလဲဆင္တူတယ္ ထင္တယ္ ။ ျမိတ္ကၽြန္းစုုက တပန္းသာတာက တုိးရစ္စေပါ့ တခုု မဟုုတ္ေသးတဲ့ အတြက္ သဘာဝ အလွေတြ အမ်ားၾကီး က်န္ေသးတယ္ ။

 က်မ ရိုုက္ခဲ့တဲ့ ပံုုေတြ ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး ရန္ကုုန္မွာရွိမယ္ထင္တယ္ ။ ရွိလဲ ပ်က္ကုုန္ေရာေပါ့ hard copy ေတြ ဆိုုေတာ့ ။ ဒီမွာပါလာတဲ့ ထဲက နဲနဲ ဂူးဂဲလ္က နဲနဲ ရွာေဖြျပီး တင္လိုုက္ပါတယ္ ။

တိုုးရစ္ေတြ မဖ်က္စီးေသးတဲ့ အတြက္ နဂိုုအလွကိုု အျပည့္အဝ ခံစားရတယ္ ။ အဲဒီနယ္က နယ္သူနယ္သားေတြလဲ စိတ္ဓာတ္က တိုုးရစ္ဇန္ စိတ္ဓာတ္မရွိေသးဘူး ။ ဆလံုုလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ နဂိုုအလွကိုုလဲ ေလ့လာမယ္ဆိုု ေလ့လာစရာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ ။

ဆလံုုေတြ

တျခားနိုုင္ငံက လူေတြ မျမင္ေအာင္ဖြက္ထားျပီး ကိုုယ္နိုုင္ငံက လူေတြကိုု သြားေစခ်င္တယ္ ။ အရမ္းလွတဲ့ ဖံုုးကြယ္ေနတဲ့ ျမန္မာ နိုုင္ငံရဲ႕ အလွတရားကုုိ ျမင္ျပီး စီးပြားရွာစားေနသူေတြက ထိုုင္းေတြပါ ။ က်မတိုု႕ ကယန္းလူမ်ိဳးေတြကိုုလဲ သူတိုု႕လူမ်ိဳး ဆိုုျပီးလုုပ္ထားတယ္ ။စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ တကုုိယ္ေကာင္းဆန္ သုိက္တူးတတ္တဲ့ အစိုုးရလူၾကီးေတြကိုု ေပါင္းျပီး  သူေဌးကၽြန္းလိုု႕ ေခၚတဲ့ အက္ဒမန္ကၽြန္းေလးကိုု ႏွစ္ ၃၀ စာခ်ဳပ္နဲ႕ ထိုုင္းေတြက ငွားထားတယ္ ။ ထုုိင္းေတြက စိတ္ကူးစိတ္သန္းေကာင္းေကာင္းနဲ႕ အက္ဒမန္ကလပ္ေဟာ္တယ္ လိုု႕ေခၚတဲ့ ကာစီနိုုရွိတဲ့ ၾကယ္ငါးပြင့္ ေဟာ္တယ္ တခုုေဆာက္ျပီး စီးပြားရွာခဲ့တယ္ ။ က်မတိုု႕သြားမွာ အဲဒီေဟာ္တယ္ ကိုုပါ ။

ကာစီနိုုရွိတဲ့ အတြက္နိုုင္ငံတကာလွည့္ျပီး ေလာင္းကစားေနတဲ့ ေလာင္းကစားသမားေတြ ေရာက္တတ္တဲ့ အတြက္ တခါတေလ စည္ကားတတ္ပါတယ္ ။ သူတိုု႕က လာရင္ အုုပ္စုုလိုုက္ခ်ိန္းျပီးလာတယ္လိုု႕ ၾကားဘူးတယ္ ။ ေဟာ္တယ္မွာ ေအာက္ဒိုုးေရကူးကန္ တခုုလဲရွိတယ္ ။ တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္မွဳ  အရွိဆံုုးကာစီနိုုလိုု႕ တင္စားၾကပါတယ္ ။ ၁၈က်င္း ေဂါ့ဖ္ေကာ့စ္ေလးတခုုလဲ ရွိပါတယ္ ။ ေဂါ့ဖ္ရိုုက္ခ်င္သူေတြလဲ လာၾကမွာေပါ့ေနာ္ ။

ေကာ့ေသာင္းကိုုေရာက္ေတာ့ ျမိဳ႕မ ဇက္ဆိပ္ကေန သူေဌးကၽြန္းကိုု ထပ္ျပီးေမာ္ေတာ္ဘုုတ္စီးရဦးမွာ ။ ေနာက္ဆံုုး ထြက္မယ့္ ေမာ္ေတာ္ဘုုတ္က ၁၂ နာရီ မထိုုးခင္တဲ့ ။ မမီရင္ညအိပ္ရမွာ စိုုးေတာ့ က်မတိုု႕ ၂ေယာက္ပဲ တစီးလံုုး၁ေသာင္းခြဲနဲ႕ ငွားလိုုက္ရတယ္ ။ အဲတုုန္းက ယူအက္စ္တေဒၚလာကိုု ၈၀၀ ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္ ။ က်န္တဲ့သူေတြက အရင္အဖြဲ႕လိုုက္ေတြ သြားကုုန္ၾကျပီ ။ သူတိုု႕က အဖြဲ႕လိုုက္လာတယ္ ထင္ပါရဲ႕ ။

ေကာ့ေသာင္းဇက္ဆိပ္မွာ ေနာက္က ျမင္ရတဲ့ ဘုုတ္ကေလးနဲ႕ သြားရမွာ

ဘုုတ္ေပၚမွာ ကိုုယ္ခ်ည္းပဲ ေမာင္းတဲ့သူမလာခင္

သူေဌးကၽြန္းကိုုကပ္ေတာ့ ကမ္းေျခကေန ကားေလးနဲ႕ ေတာင္ကုုန္ေလးေပၚမွာ ရွိတဲ့ ေဟာ္တယ္ကိုု သြားရတယ္ ။ အလြန္သာယာတဲ့ ေနရာေလးပါပဲ ။

ေဟာ္တယ္က က်မတိုု႕ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မွာ စည္ကားေနတယ္ ။ လူၾကီးလမ္းေၾကာင္းရွိတယ္ ။ ကာစီနိုုသမားေတြလဲ အမ်ားၾကီးေရာက္ေနတယ္ ။ ကာစီနိုုထဲ ဝင္ရင္ တီရွပ္ ဖိနပ္ပါး မဝတ္ရဘူးဆိုုတဲ့ ကာစီနိုုစည္းမ်ဥ္းကိုု အဲမွာ စၾကားဘူးတာ ။:D တခါတေလ ေရကုူးၾကတယ္ ။ Gym ထဲ ဝင္ျပီးေဆာ့ၾကတယ္ ။ တခါတေလ ဂ်က္ေပါ့သြားဆြဲတယ္ ။ သူ႕ဟာေလးနဲ႕သူ ေအးခ်မ္းမွဳေလးေတာ့ ရွိတယ္ ။ တခါတေလလဲ ေလာ္ဘီထဲမွာ ထိုုင္းလူမ်ိဳးတီးေနတဲ့ စႏၵယားသံကိုု သြားနားေထာင္ရင္း သြားဆိုုဘိုု႕ လာေခၚတာေၾကာင့္ ဆိုုျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္ ။ Sealed with a kiss ဆိုုတဲ့ သီခ်င္းေလးနဲ႕ oh carol သီခ်င္းေလး ဆိုုခဲ့ဘူးတယ္ ။

ညက်ရင္ေတာ့ ေဖ်ာ္ေျဖမွဳ အက အလွေတြ ကိုု သြားၾကည့္ၾကတယ္ ။ ၾသစေတးလ်က အကအဖြဲ႕က ကတဲ့သူေလးေတြက အရုုပ္မေလးေတြနဲ႕တူတယ္ ။ ျပီးေတာ့ သူတိုု႕နဲ႕ ဝိုုင္းၾကီး ပတ္ပတ္ ကၾကတယ္ ။

ေဟာ္တယ္မွာ ျမန္မာ ဝန္ထမ္းေလးေတြလဲ ရွိတယ္ ။

ခုုေရာ ဘယ္သူေတြ က စီမံခန္႕ခြဲေနလဲ မသိေတာ့ဘူး ။ ျပည္မဘက္ကလဲ အဲဒီေဟာ္တယ္ သတင္းမၾကားရတဲ့ အျပင္ ရွိမွန္းေတာင္ တခ်ိဳကမသိၾကဘူး ။ ၾကယ္ငါးပြင့္ အဆင့္ရွိတယ္ ဆိုုလိုု႕ လာတည္းၾကတဲ့ သူေတြက တခ်ိဳ႕က စိတ္ပ်က္ၾကေပမယ့္ ။ ႏွစ္ေပါင္း ၁၇ႏွစ္အတြင္းမွာ အၾကိမ္ေပါင္းရာေက်ာ္လာတဲ့ နိုုင္ငံျခားသားေတြလဲ ၾကားဘူးတယ္ ။ တခ်ိဳကၾကေတာ့လဲ ဆားဗစ္ညံ့တယ္တဲ့ ။ တခ်ိဳ႕ကၾကေတာ့လဲ အေကာင္းဆံုုး လူေလာကရဲ႕ စိတ္ရွဳပ္ေထြးမွဳကေန လြတ္ေျမာက္နိုုင္တဲ့ေနရာတခုုတဲ့ ။

စနူကာဒိုုက္ဗင္သမားေတြအတြက္ကေတာ့ အလွဆံုုးေနရာတခုုဆိုုတာ ေသခ်ာတယ္ ။ သူတိုု႕က အရမ္းညႊန္းၾကတယ္ ။ ကၽြန္းေပၚကုုန္းျမင့္ေလးမွာ ေဆာက္ထားတဲ့ ေဟာ္တယ္ အျမင့္ကေန လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရတဲ့ ရွဳခင္းကေတာ့ အရမ္းအရမ္းကိုုလွတယ္ ။ ေကာ့ေသာင္းေရာ ရေနာင္းကိုုပါျမင္ေနရတဲ့ ႏွစ္နိုုင္ငံၾကားထဲက ျမစ္က ေသာင္းရင္းျမစ္ထင္တယ္ ။ ေသခ်ာေတာ့ မသိဘူး ။ အဲဒီျမစ္ရဲ႕ ထိပ္တည့္တည့္ေနရာျဖစ္မယ္ ထင္တယ္ ။


ျမန္မာ ခရီးသြားလုုပ္ငန္းေတြက ေသခ်ာ ေၾကျငာတာ မၾကားဘူးေပမယ့္ ။ ထိုုင္းကေနတဆင့္ သြားခ်င္သူေတြ အတြက္ အြန္လိုုင္းကေန ဘြတ္ကင္ လြယ္လြယ္လုုပ္လိုု႕ရပါတယ္ ။ က်မသြားတုုန္းက က်မက ျမန္မာ ဆိုုေတာ့ အဲဒီကၽြန္းကိုု တတ္ဘိုု႕ အတြက္ ပတ္စပုုိ႕ သတ္သတ္ ထပ္လုုပ္ရတယ္ ။ ဇက္ဆိပ္မွာပဲ ။ ပတ္စပုုိ႕ဆိုုေပမယ့္ ၂ရြက္ေလာက္ပဲပါတဲ့ အျဖစ္ေပါ့ ။

ပံုုေတြက မရွိရွိတာ တင္ရတာမိုု႕ မ်က္ေစ့ေနာက္ရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္ ။