အူေၾကာင္ေၾကာင္ က်မ

ေရးခ်င္တာေတြရွိေပမယ့္ စဥ္းစားရင္း ၾကက္ေပ်ာက္ ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္ကုုန္တဲ့အခါ ဝတၳဳတိုရွည္ေတြကိုု စီကာပတ္ကုံးေရးတတ္တဲ့ သူေတြကိုု ေလးစားမိတယ္ ။ အဲဒီလိုု အရည္အခ်င္း က်မမွာ မရွိတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္ ။ 

က်မအတြက္ အင္တာနက္ဆိုုတာ ဗဟုုသုုတ ေတြ အမ်ားၾကီးရနိုု္င္တဲ့ အရာတခုုဆိုုေတာ့ အင္တာနက္ကိုု share စရာ တခုုလိုုျမင္ေနတဲ့ ခံယူခ်က္တခုုေတာ့ ရွိတယ္ ။

 ျမင္ျမင္သမွ် ေတြ႕ေတြ႕သမွ်ေတြကိုု share ဘိုု႕ သင့္မသင့္ရယ္ ဖတ္တဲ့သူေတြ ၾကိဳက္မၾကိဳက္ရယ္ကေတာ့ တဦးျခင္းစီရဲ႕ အၾကိဳက္မိုု႕ ဘာမွ ေျပာပိုုင္ခြင့္ မရွိဘူးေလ ။ 

အခြင့္သင့္လိုု႕ ေျပာရမယ္ဆိုုရင္ ေဖ့စဘြတ္လိုုေနရာမ်ိဳးမွာလဲ မိမိကိုုယ္တိုုင္ေရးတာကလြဲလိုု႕ share တာေတြကိုု တင္တတ္တဲ့က်မကိုု မႏွစ္သက္တဲ့သူတခ်ိဳ႕ကိုု ျမင္ဘူးပါတယ္ ။ 

က်မအျမင္ကေတာ့ က်မေရးထားတဲ့ ကိုုယ္ပိုုင္ပိုု႕စ္ေတြထက္ ပိုုေကာင္းလိုု႕ share တာျဖစ္တဲ့အတြက္ က်မရဲ႕အၾကိဳက္နဲ႕ သူ႕ရဲ႕အၾကိဳက္ကေတာ့ကြာ ျခားသြားတာေပါ့ေနာ္ ။ 

က်မမွာရွိတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕က က်မ ၾကိဳက္တတ္တာမ်ိဳးကိုု ၾကိဳက္တဲ့အတြက္ အၾကိဳက္တူတဲ့ အတြက္ သူတို႔အတြက္ share ေပးတာပါ ။

 ဒီလိုုဆိုုရင္ က်မရဲ႕ share post ေတြကိုု အေႏွာင့္အယွက္လိုု ျမင္မိသြားၾကရင္ အားမနာတမ္း restricted list ထဲ ထည့္လိုု႕ရေနတဲ့အတြက္ အေထြအထူးလုုပ္ျပီး အားနာမေနေတာ့ပါဘူး... :D

ဒီဘေလာ့ေလးကိုု လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေရးခ်င္တာေၾကာင့္ တကယ္ပဲအားမနာပဲ ေရးမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ က်မစိတ္ထဲ ရွိသမွ်ေလးေတြ အားလံုုးနီးပါး ေရးမွာပါ ။ 

ပါဆီဂ်က္ဆင္နဲ႕ ပတ္သတ္တာေလးေတြ ေရးခ်င္တာ က်န္ေသးတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ စာမဖတ္ပဲေရးလိုု႔ မရလိုု႕ ပိုု႕စ္အသစ္ မတတ္နိုုင္မွာစုုိးတာနဲ႕ ရွိတဲ့ ဥာဏ္ေလးတထြာတမိုုက္ေလာက္နဲ႕ လက္ယားေလး ေျဖလိုုက္ပါတယ္ ။

အိမ္ေထာင္ရွင္မ ျဖစ္လာတဲ့အခါရယ္ အသက္ေလးရလာတဲ့ အခါမွာ ငယ္တုုန္းကစဥ္းစားတာေလးေတြနဲ႕ မတူေတာ့ဘူး ။ ခံယူခ်က္ေလးေတြ ေျပာင္းလာတယ္ ။ ကိုုယ္အၾကိဳက္ဆံုုး life stlye ေလးေတြ ပီျပင္စြာ set up လုုပ္မိလာတယ္ ။ ေရြးတာေလးေတြက အစ စီစစ္လာတယ္ ။ ေပၚပင္ဆိုုတိုုင္း မၾကိဳက္တတ္ေတာ့ဘူး ။ 

တခ်ိဳ႕လူေတြရဲ႕  စံျပအျဖစ္ မိမိကိုုယ္ကိုုယ္ ပံုုသြင္းထားတဲ့ life stlye ကေတာ့ ဘယ္လိုုမွန္း မသိေပမယ့္ က်မခံယူခ်က္ အတိုုင္းေရြးထားတဲ့ အရာေလးေတြကေန က်မရဲ႕ life style ေလးေတြ အျဖစ္ေပၚလာခဲ့တယ္ ။ လူဆိုုတာအနည္းဆံုုးေတာ့ ခံယူခ်က္ကေလးနဲ႕ အသက္ရွင္မွလဲ ဘဝရဲ႕ အဓိပၺါယ္ ပီျပင္မွာေပါ့ေနာ္ ။

  သင့္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မွဳကေန သင္ဆိုုတာ ျဖစ္လာတယ္တဲ့ ။

စင္ကာပူကိုုေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေသာက္ေရဆိုုတာ ေရဘံုုဘိုုင္က တိုုက္ရိုုက္ေသာက္လိုု႕ရတဲ့အထိ ၾကည္လင္တယ္ ဆိုုတာနဲ႕ ေရသန္႕ကိုုတမင္ဝယ္ေသာက္စရာမလိုုဘူးလိုု႕ ယူဆျပီး အဆင္ေျပလိုုက္တာလိုု႕ ။ 

ရန္ကုုန္မွာ ဆိုု ေသာက္ေရဆိုုတာ ဝယ္ေသာက္တာေတာင္ ဘူးက မသန္႕တာေတြ ၊ တခါတေလ လာပိုု႕တဲ့ ေကာင္ေလးေတြက အၾကံအဖန္ ေတြနဲ႕ သံုုးျပီးသားဘူးကိုု ေတြ႕ကရာ ေရေတြ ျပန္ထည့္ျပီး လာပိုု႔ တာမ်ိဳးေတြ ၊ ဘူးကိုု ေသခ်ာ မေဆးပဲ ဆပ္ျပာနံ႕တေထာင္းေထာင္းနဲ႕ ပါလာတတ္တဲ့ ေရသန္႕ေတြေၾကာင့္ ေသာက္ေရ ဒုုကၡ အေတာ္ ေရာက္ခဲ့တယ္ ။ 

အယ္လ္ပိုုင္းေရသန္႕က အေကာင္းဆံုုးလိုု႕ ဆိုုတာေတာင္မွ သူတိုု႕ဘူးက သူတိုု႕ရဲ႕ Dispenser မပါပဲ သံုုးမရေတာ့ အဲဒီ Dispenser ထဲကိုု ေမွာက္ထည့္လိုုက္တဲ့ ေရဘူးၾကီးကိုုယ္တိုုင္က ဘူးအျပင္မွာ သဲေတြ ဖုုန္ေတြ ပါလာတတ္တယ္ ။ဒါေၾကာင့္ ေရဘူးကိုု ေကာင္ေလးေတြကိုု တခါထဲ မ,ျပီး dispenser ေပၚ မတင္ခိုုင္းရဲဘူး ။ ကိုုယ္တိုုင္ ဘူးအျပင္ကိုု ေရနဲ႕ ေဆးျပီး အဝတ္သန္႕နဲ႕ သုုတ္ျပီးမွ ကိုုယ္တိုုင္ပဲ မ, မ, ျပီး တင္ခဲ့ရတယ္ ။ 

ဒီေရာက္လာေတာ့ က်မ ေရရဲ႕အရသာကိုု ေသခ်ာသိသြားျပီ ။ ေရကိုု ေရြးရင္းေရြးရင္း ကိုုယ့္ပါးစပ္ထဲ အရသာ ခံၾကည့္မိလာတတ္တယ္ ။ က်မတိုု႕အိမ္မွာ ဘံုုဘိုုင္ေရကိုု က်ိဳခ်က္ျပီးေသာက္ေနရာက ေရသန္႕ဘူးကိုု ဝယ္ေသာက္မိျပီး ေရရဲ႕ တကယ့္ အရသာေလးကိုု ႏွစ္သက္သြားတယ္ ။

 အဲတာ နဲ႕ ေရသန္႕ဘူးကုုိ အဲဒီေန႕က စျပီး ေသာက္ေရအတြက္ ဝယ္သံုုးတယ္ ။ ကံေကာင္းျခင္ေတာ့ NTUC brand က ဒီလိုု တလီတာခြဲဘူးၾကီးကိုုမွ ၂ဘူးကိုု (၁ေဒၚလာနဲ႕ ငါးဆင့္)ပဲ က်တယ္ ။ေစ်းသက္သာတယ္ ။ က်မတိုု႕ ဒီေရႏွစ္ဘူးကိုု ေလးရက္ေလာက္ ေသာက္ရတယ္ ။တမင္ေခၽြတာတာ မဟုုတ္ပါဘူး ။ အဲေလာက္ပဲ ေသာက္မိတာပါ ။ တကယ္ပါ ေရရဲ႕ အရသာကိုုေသာက္ရတဲ့ ဖီလင္က အရမ္းကိုုေက်နပ္စရာ ေကာင္းတယ္ ။

ေနာက္တခုုက က်မတိုု႕ ဘူးနဲ႕လာတဲ့ အခ်ိဳရည္ေတြကိုု မေသာက္ပါဘူး ။ ေရြးစရာ မရွိမွပဲ ေသာက္တယ္ ။ အဲအခါက်ရင္လဲ တဘူးေလာက္ပဲ ဝယ္ျပီး မွ်ေသာက္ၾကတယ္ ။ အမ်ားၾကီး မေသာက္ခ်င္ဘူး ။ နဲနဲေလာက္ ေရငတ္ေျပေလးပဲေသာက္တယ္ ။

 အဲလိုု ေရွာင္ရင္းနဲ႕ မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး ။ သမီးကိုုေတာ့ ေျပာျပထားတယ္ ဆိုုးေဆးအေရာင္ရယ္ သၾကားရယ္ ၂မ်ိဳးပဲပါတဲ့ အခ်ိဳေရေတြ အေၾကာင္း ။ ခုုထိေတာ့ သမီးလဲ မၾကိဳက္ဘူး ။ ေနာက္ဆိုုရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ေသးဘူး ။

အဲဒါေတြအစား အျပင္စာစားမိရင္ သူ႕ကိုုအျမဲ ေရြးခ်ယ္ခိုုင္းတာကေတာ့ သစ္သီး အစစ္နဲ႕ လုုပ္တဲ့ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ေတြပါ ။ က်မအျဖစ္သည္းပံုုက သၾကားနဲ႕ ေရခဲပါ မထည့္ခိုုင္းဘူး ။ ေစ်းက သာမာန္အခ်ိဳရည္ထက္ ၂ဆ ၃ဆ ေစ်းပိုုေပးရေပမယ့္ ။ ေက်နပ္မွဳက ကြာတယ္ေလ ။

 အရမ္းခ်မ္းသာလိုု႕ေတာ့ မဟုုတ္ပါဘူး ။ ေဆးျပန္ကုုေတာ့ေရာ ပိုုက္ဆံ ကုုန္တာပဲေလ ။ တက္ကစီေတြဘာေတြေတာင္ မစီးနိုုင္ပါဘူး ။ အျမဲတမ္း Public Transport ကိုုပဲ ေရြးတယ္ ။ လမ္းေလွ်ာက္လိုု႕ရရင္ ေလွ်ာက္တယ္ ။ Bus နဲ႕ MRT ပဲ စီးတယ္ ။

သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္ကိုု လမ္းမွာ အလြယ္တကူဝယ္လိုု႕႔ရတဲ့ စင္ကာပူကိုု အဲဒီ တခ်က္ က်မၾကိဳက္တယ္ ။ ရန္ကုုန္မွာ ဆိုုရင္ လက္ေဖ်ာ္ထဲကိုုမွ နိုု႕ဆီထည့္ေသးတယ္တဲ့ ။ လံုုးဝ က်မရဲ႕ Choice မဟုုတ္ဘူး ။ က်မနားမလည္ဘူး ဘာလိုု႕ အသီးရဲ႕ တန္ဘိုုးကိုု ဖ်က္ဆီးပစ္တာလဲဆိုုတာ :D ။

အိမ္မွာ အျမဲတမ္းေဖ်ာ္ေသာက္တဲ့ အရည္ကေတာ့ ပန္းသီးစိမ္းနဲ႕ တရုုတ္နံနံ အထူၾကီးေတြပဲ ။ ဒီႏွစ္ခုုေပါင္းရင္ ရလာတဲ့ အေရာင္ အနံ႕နဲ႕ energy ကိုု အရမ္းႏွစ္သက္တယ္ ။ ေစ်းကလဲ ပန္းသီး ၁၀လံုုးကိုုမွ (၂ေဒၚလာနဲ႕ ၉ ၅ဆင့္) ။

 တရုုတ္နံနံထုုပ္အၾကီးၾကီးကိုုမွ ၁ေဒၚလာေက်ာ္ေက်ာ္ေလးပဲ ေပးရတယ္ ။ အားလံုုးေဖ်ာ္ရင္ ေလးခြက္နီးနီးေလာက္ရတယ္ ။ ျပီးေတာ့ သၾကားမလိုု ေရခဲမလိုုဘူး ။ ဆိုုင္မွာ ဝယ္ေသာက္ရင္ လမ္းေဘးဆိုုင္မွာေတာင္မွ ေရခဲလြတ္သၾကားလြတ္ ၄ေဒၚလာေက်ာ္ေပးရတယ္ ေလ ။

ေသာက္ျပီးရင္ ေမာပန္းသမွ်ေတြ ေျပတယ္ ။ အိပ္ေရးပ်က္ေနတဲ့ အခါ ။ ဖ်ားခ်င္သလိုုလိုု ျဖစ္ေနတဲ့ အခါ ။ စိတ္ညစ္ေနတဲ့ အခါ ။ ေသာက္ၾကည့္ပါ အလြန္ခ်က္ခ်င္းလန္းဆန္းေစတဲ့ ေဖ်ာ္ရည္ျဖစ္ပါတယ္ ။

 ေနာက္တခုု က်မအိမ္မွာ အျမဲေဆာင္ထားတဲ့ အရာက ပ်ားရည္ပါ ။ ရန္ကုုန္မွာ ပ်ားရည္စစ္ရဘိုု႕႔ ခက္ခဲေပမယ့္ ဒီမွာေတာ့ ရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ေစ်းၾကီးတယ္ ။ 

က်မ ခ်စ္တီးတြက္တြက္ျပီး ေစ်းသက္သာတဲ့ ပ်ားရည္ကိုု ရွာေပမယ့္ ေစ်းသက္သာတာ ဆိုုရင္ တရုုတ္က လာတဲ့ တံဆိပ္ေတြပဲ ရွိတယ္ ။ တရုုတ္ကိုု ယံုုၾကည္မွဳ လံုုးဝ မရွိ ျပီး အလြန္မ်က္မုုန္းက်ိဳးတဲ့ အတြက္ တရုုတ္ကလုုပ္တဲ့ အစားစာေတြကိုု မဝယ္ပဲေရွာင္တဲ့ က်မ အတြက္ ပ်ားရည္က ေစ်းၾကီးတယ္ ။

 ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းျခင္ေတာ့ NTUC brand က ကယ္သြားတယ္ ။ ဝမ္းသာလိုု႕။:D ။ ေစ်းကလဲ တရုုတ္ပ်ားရည္ေလာက္ေစ်းပဲ ။ ေျပာရမယ္ဆိုုရင္ အေပါဆံုုးေစ်းပဲ ။ ဒါေပမယ့္ ဟန္ေဂရီကလာတာ ။ ကိုုယ့္ေရြးခ်ယ္မွဳနဲ႕ ကိုုယ္ေက်နပ္ေနတယ္ ဟိ ။ 

ပ်ားရည္ကလဲ တခါတေလ အလြယ္ ေဖ်ာ္ေသာက္တဲ့ အခ်ိဳရည္ေပါ့ေနာ္ ။ ေရပဲထည့္ဘိုု႕လိုုတယ္ ။ ခ်ိဳခ်ိဳေလး တခါတေလ အရမ္းေသာက္ခ်င္လာရင္ ပ်ားရည္ေလး ေကာက္ကနဲေဖ်ာ္ေသာက္လိုုက္တယ္ ။ ဟင္းေတြဘာေတြထဲလဲ ထည့္ခ်က္လိုု႕ရတယ္ေလ ။

ေနာက္တမ်ိဳးက ပါးစပ္နံတာေတြဘာေတြ ေပ်ာက္ေအာင္ လုုပ္ေပးနိုုင္တဲ့ Green Tea အစစ္ကိုု က်မ အလြန္မက္ေမာတယ္ ။ Green Tea လဘက္ေျခာက္ကေနရာတိုုင္းရွာလိုု႕ရေပမယ့္ က်မလိုုခ်င္တာ Green Tea အမွဳန္႕ ။ 

တေန႕ Isetan မွာ ေရွာ့ပင္သြားရင္းေတြ႕ေတာ့ အရမ္းဝမ္းသာသြားတယ္ ။ ဝယ္ခ်င္ေပမယ့္ ေစ်း အရမ္းၾကီးတယ္ လက္တဝါးစာ အထုုတ္ေလး တထုုတ္ကိုု ၂၈ ေဒၚလာေတာင္ ။ ဒါေပမယ့္ က်မ အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ အတြက္ ဝယ္လာခဲ့လိုုက္တယ္ ။ မိုုးေအးတဲ့ ေန႕ေလးေတြမွာ အင္တာနက္က အေၾကာင္းအရာေလးေတြကိုု ဂရင္းတီး ပူပူေလး မွဳတ္ေသာက္ျပီး ဖတ္ရတာ က်မ အတြက္ ေက်နပ္စရာေကာင္းတယ္ ။

ေန႕တိုုင္း ေရခ်ိဳးတိုုင္း ေခါင္းမေလွ်ာ္ရရင္ မေနနိုုင္တ့ဲ က်မ အတြက္ Period ရက္ေတြေတာင္ မေရွာင္ႏုုိုုင္ပါဘူး ။ အသက္ၾကီးလာေတာ့ ခႏၶာကိုုယ္က ထြက္တဲ့ အရည္ေတြ အဆီေတြက ထြက္တဲ့ အနံ႕ေတြက အရင္နဲ႕ မတူေတာ့ဘူး ။ အျမဲတမ္းဂရုုစိုုက္ရတယ္ ။ ေခါင္းမေလွ်ာ္ပဲ မေနနိုုင္ပါဘူး ။

ဒါနဲ႕ က်မ ဝိုုင္အရက္ အျမဲ ေဆာင္ထားဘိုု႕ စိတ္ကူးမိတယ္ ။ ေသြးလည္ပတ္ေကာင္းမြန္ဘိုု႕ရယ္ ။ အပူအေအး မွ်တဘိုု႔ရယ္ ။ အေက်ာအျခင္ေတြ ေျပေလ်ာ့ဘိုု႔ရယ္ ေပါ့ ။ 

ဝိုုင္အရက္ေတြကလဲ ေစ်းၾကီးပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ က်မကေတာ့ ကိုုယ္တြက္ကိန္းနဲ႕ ကိုုယ္ပဲ ။ ေစ်းသက္သာတာပဲ ေရြးေသာက္ဘိုု႕႔စဥ္းစားတယ္ ။

 က်မအိမ္မွာ အိမ္သံုုးေဆး တလံုုးမွ မရွိပါဘူး ။ ေခါင္းကိုုက္ေပ်ာက္ေဆး ကိုုယ္ပူက်ေဆး တခါမွ မေသာက္ရဘူး ။ သမီးလဲ မေသာက္ရဘူး ။ သူ႕အလိုုလိုု ေပ်ာက္တယ္ ဆိုုရင္ ယံုုမလား ။

 ေခါင္းကိုုက္လာရင္ ကိုုယ္ပူလာရင္ က်မ အရင္ဆံုုးလုုပ္တာက အိပ္ေရးဝေအာင္ အိပ္ပစ္လိုုက္တာပဲ ။ ျပီး နိုု္းလာရင္ ေရအဝေသာက္တယ္ ။ ေရေႏြးနဲ႕ ေရခ်ိဳးပစ္လိုုက္တယ္ ။ အဖ်ားဆိုုတာ ဖ်ားခဲတယ္ ။ ေခါင္းမကိုုက္တာေတာင္ၾကာျပီ ။ ေဆးေတြ ဝယ္ေသာက္ရတဲ့ ပိုုက္ဆံကိုု ခုု က်မၾကိဳက္တာေတြ ဝယ္သံုုးရတဲ့ အတြက္ ကုုန္ရတာ တန္တယ္လိုု႕ပဲ ထင္တယ္ .. :D :P 

က်မ အိမ္မွာလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေခါင္းကိုုက္တယ္ဆိုုရင္ ေပးစရာ ေဆးကိုု အဆင့္သင့္ဝယ္ထားဘိုု႕ေတာ့ လိုုတယ္ ။ ဒါမွ ကူညီနိုုင္မွာ :D 

က်မေရြးလိုုက္တဲ့ အရက္က ဝိုုင္ေတာ့ မဟုုတ္ဘူး ။ စလံုုးမွာ တခိ်ဳ႕လူေတြ က်န္းမာေရး အတြက္ ေဆာင္ထားတဲ့ ဒီအရက္ပါပဲ ။ 

အရက္နံ႕ ကိုု မခံစားနိုုင္ေပမယ့္ ။ ဒီအရက္ေသာက္ျပီးရင္ ခႏၶာကုုိယ္ တခုုလံုုးမွာ ရွိတဲ့ ေသြးေတြ လည္ပတ္တာကိုု လက္ေတြ႕ခံစားလိုုက္ရတယ္  ။ ေခါင္းထဲမွာ ေလးေနတဲ့ အထုုပ္တထုုပ္ ရွိေနရင္ အဲဒီ အထုုပ္ဟာ အရည္ေပ်ာ္ျပီး ေျခေထာက္အထိ ဆင္းသြားသလိုုမ်ိဳး မွ်တသြားတဲ့ အပူ ခ်ိန္နဲ႕ အေလးအေပါ့ကိုု ခံစားရတယ္ ။

 ျပီးရင္ ခ်က္ခ်င္း အိပ္ခ်င္လာေရာ နိုုးလာရင္လဲ ေပါ့ပါးျပီး အားအင္ျပည့္တယ္ ။ ေသာက္ရတာလဲ ပက္ တဝက္ေလာက္ေလာက္ေလးပဲ ။ အထူးသျဖင့္ period ျပီးတဲ့ အခ်ိန္ဆိုုရင္ကိုုယ္ထဲမွာ ေသြးေတြ ခဲေနတာမ်ိဳး မရွိေတာ့တဲ့ အတြက္ အမ်ိဳးသမီးေတြ အတြက္ အသက္ရွည္ေဆးလိုု႕ေတာင္ ေျပာလိုု႕ရပါတယ္ ။

 ဒီအရက္ကိုု ျပင္သစ္ဘုုန္းေတာ္ၾကီး တပါးက ေဆးျမစ္ေဆးရြက္ေတြနဲ႕ ေဖာ္စပ္ထားျပီး အယ္လကိုုေဟာ ပါဝင္ႏွဳန္း ၄၀% ရွိပါတယ္ ။ က်မ မဝယ္လိုုက္ရပါဘူး ။ လက္ေဆာင္ရတာပါ ။ ကုုန္ရင္ထပ္ဝယ္မယ္ ။

 ပုုလင္းၾကီးက အၾကီးၾကီးပဲ ဆိုုေတာ့ က်မအတြက္ ႏွစ္ေပါက္ေအာင္ ေသာက္ရမယ္ေလ ။ တန္ဘိုုးကေတာ့ နည္းနည္းမ်ားတယ္ ။ အမွန္က ေစ်းေပါတဲ့ ၁၀ေက်ာ္တန္ ဝိုုင္ဝယ္မလိုု႔ပဲ ။ ေဒၚလာ ၄၀ ေက်ာ္ေပးရေပမယ့္ က်မ အတြက္တန္တယ္ေလ ။အၾကာၾကီးေသာက္ရတယ္ ။

ႏွစ္ေပါက္ေအာင္ ေသာက္ရပါတယ္ ။ အဲလိုုဆိုုေတာ့ ေနမေကာင္းတဲ့ အခါ ဆရာဝန္ျပတဲ့ အခေလာက္ပဲ ရွိတယ္ေလ ။

ျမန္မာျပည္က အစားအစာေတြကိုု စိတ္မခ်လက္မခ်နဲ႕ စားေနရမယ့္ အစား ရသာဆင္တူ ခ်က္နည္း ဆင္တူေတြ ခ်က္တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးေတြေရာင္းတဲ့ အေရာင္တင္မွဳန္႕ ၊ နႏြင္းမွဳန္႕ ၊ မဆလာ စတာေလးေတြလဲ ရွာလိုု႕ရတဲ့ ေနရာ ျဖစ္တဲ့ အတြက္ အျမဲ ျမန္မာအစာ ကိုု ခ်က္စားျဖစ္တယ္ ။ 

အေရာင္တင္မွဳန္႕ ဆိုုတဲ့ အတိုုင္း ျမန္မာျပည္က အေရာင္တင္မွဳန္႕က အေရာင္ေတြထည့္ထားတယ္ ။ NTUC က ကုုလားတံဆိပ္ေတြကေတာ့ Paparica ျငဳတ္ပြမွဳန္႕ ၊ Extra hot chilli powder ျငဳတ္သီး အစပ္မွဳန္႕ ဘာဝယ္ဝယ္ ေရြးစရာ ရွိတယ္ ။

 ဒီနိုုင္ငံကေတာ့ ျငဴတ္သီးကိုု မွိဳမတတ္ေအာင္ သိမ္းဆည္းနည္းေတြ ၊ အေရာင္ေတြ အက္ဆစ္ေတြ မပါေအာင္ စစ္ေဆးထားတာေတြ ရွိတဲ့ အတြက္ ဝယ္ရတာ စဥ္းစားရက်ပ္တာမ်ိဳး မရွိပဲ ျမင္တာနဲ႕ တန္းဝယ္ရတာ အဆင္ေျပတယ္ ။ ေစ်းလဲ ေပါမွေပါ တထုုတ္မွ ၁က်ပ္ ပဲ ။

စင္ကာပူေရာက္ကာစက က်မအရမ္း ကပ္ေစးနဲတယ္ ။ ခုုလဲ နဲတာပါပဲ ။ ေစ်းဝယ္ရင္ ျမန္မာေငြနဲ႕ ခ်ိန္ၾကည့္ျပီး ျပန္ခ်ထားခဲ့တယ္ ။ ပစၥည္းျခင္းတူတူ ေစ်းအသက္သာဆံုုးေတြကိုု လုုိက္ရွာ ဝယ္တတ္တယ္ ။ ခုုေတာ့ ေပးရတဲ့ ပိုုက္ဆံနဲ႕ တန္တာေလးေတြ ေရြးဝယ္တတ္လာျပီ ။ 

အရင္က ဒီလိုု ဟင္းထဲ ထည့္ခ်က္တဲ့ အမွဳန္႕ေတြကိုု ပင္နီစူလာ အထိ ရထားစီးျပီး သြားဝယ္တတ္တယ္ ။ တခ်ိဳ႕ကိုု ရန္ကုုန္ျပန္ရင္ သယ္လာခဲ့တယ္ ။ ေလယာဥ္ေပၚမွာ အထုုတ္ေတြ သယ္ရတဲ့ဒုုကၡ ေတြနဲ႕ ဒီမွာ အလြယ္တကူ အစားထိုုးျပီး ကိုုယ့္ ျမန္မာဟင္းကိုု ရေအာင္ခ်က္တတ္လာေတာ့ အခ်ိန္ကုုန္ လူပန္းျဖစ္စရာ မလိုုေတာ့ဘူး ။ 

ထူးျပီးလဲ သက္သာတာ မဟုုတ္ဘူးေလ ။ ျပီးေတာ့ သိပ္လဲ အမ်ားၾကီး ဝယ္စရာမွ မလိုုတာ ။ ဒါနဲ႕ပဲ ဒီလိုု ဘူးေလးေတြပဲ ဝယ္ထားေတာ့တယ္ ။ အၾကာၾကီး မွိဳမတတ္ပဲ သိမ္းထားလိုု႕ရတယ္ ။ နိုု႕မိုု႔ရင္ မွိဳေတြ ဝယ္ဝယ္စားေနရသလိုုျဖစ္ျပီး ခဏခဏ လႊင့္ပစ္ရတတ္လိုု႕ waste ျဖစ္တာ နဲ႕ ဘာမွ မထူးဘူးေနာ္ ။

 ဒီတံဆိပ္ ျငဳပ္ပြအၾကမ္းမွဳန္႕ေလးက ေခ်ာက္ျပီ ၾကြပ္ေနတယ္ ။ ေမႊးလဲ ေမႊးတယ္ ။

ၾကက္သြန္နီျဖဴကေတာ့ လံုုးဝ ျမန္မာျပည္ကကိုု သယ္လာတယ္ ။ ဒီက ဟာေတြ လံုုးဝ မၾကိဳက္ဘူး ။

အရင္ကေတာ့ ထိုုင္းဆန္ဟာ ကမၻာေပၚမွာ အေကာင္းဆံုုးဆိုုပဲ ။ ဒါေပမယ့္ ထိုုင္းေတြ ရဲ႕ အထာကိုု ငယ္ထဲက နပ္လာတဲ့ ၊ ထိုုင္းက export only ဆိုုတဲ့ ဟာေတြနဲ႕ အံတိုုလာတဲ့ က်မကေတာ့ မယံုုပါဘူး ။ ဆန္ဟာ တကယ္ ေအာ္ရီဂ်င္နယ္ ေမႊးတယ္ဆိုုရင္ ျမန္မာ ဆန္က မွ တကယ္ေမႊးတာပါ ။ 

ထိုုင္းေတြကေတာ့ သိတယ္မဟုုတ္လား ။ အေရာင္ အနံ႕ အရသာ အကုုန္ ထည့္ထားတဲ့ လူလည္ေတြ :D ။ ေတာ္ေသးတယ္ ျမန္မာ ဆန္ကိုု ပင္နီစူလာမွာ ဝယ္လိုု႕ရေနတယ္ ။ ဆန္အိုုးၾကီးၾကီး မရွိေတာ့ ဒီလိုုေလး သိမ္းထားတယ္ ဟိ ။

ေခါင္းစဥ္တပ္ထားသလိုုပဲ က်မရဲ႕ အူေၾကာင္ေၾကာင္ အက်င့္မ်ား ဆိုုတဲ့ အတိုုင္း ေရးစရာ မရွိေတာ့ ေပါက္ကရေတြ ေရးထားတာမိုု႕ သီးခံပါရွင္ ။ ေတြ႔ကရာေတြ ဓာတ္ပံုုရိုုက္ျပီး ေတြ႕ကရာေတြပဲ ေရးတတ္တဲ့ အက်င့္ကိုု ၾကိဳးစားျပီး မၾကာခင္ ျပင္ပါ့မယ္... :D ။

က်မကိုု အေမသင္ခဲ့တာေလး မွ်ခ်င္လိုု႕ပါ ။ သူငယ္ခ်င္းတိုု႕ေတြ ဇြန္းေတြ ေဆးျပီးရင္ ဘယ္လိုု ဇြန္းခြက္ထဲ စိုုက္တတ္သလဲရွင့္ ။ က်မကေတာ့ ပါးစပ္ထဲ ဝင္မယ့္ အပိုုင္းကိုု အေပၚဘက္မွာ ထားျပီး စိုုက္ပါတယ္ ။ 

ဓားဆိုုရင္ကေတာ့ အသြားကိုု ေအာက္မွာ စိုုက္ပါတယ္ ။ ဒီလိုု စိုုက္ျခင္းျဖင့္ အျမန္ခ်က္ေနရတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးေတြမွာ လက္နဲ႕ ေထာင္ထားတဲ့ ဓားကိုု ထိုုးခြဲ မိျခင္းမွ ေရွာင္နိုုင္ပါတယ္ ။ 

ခ်စ္သူမုုန္းသူ မခ်စ္မမုုန္းသူအားလံုုး ေပ်ာ္ရႊင္သုုခ ခ်မ္းသာ ပီတိနဲ႕ အဆင္ေျပၾကပါေစေနာ္



ပံုု


ေရးသူ